Iran-made weapons seized in Yemen

Report by PMOI/MEK

June 20, 2018 - The Arab coalition involved in Yemen has launched an exhibition in Abu Dhabi showing a variety of Iran-made weaponry confiscated in Yemen. This conglomerate of logistics proves the Iranian regime is violating international laws by sending arms and military technology to the Houthi militias in Yemen.

Drones

The United Nations has been informed that weaponry and drones used for spying and/or to carry explosive devices, alongside Iran-made anti-armor weaponry found in 2015, similar to the Russian Kornet anti-tank missiles, sea mines and improvised explosive devices built in Iran are specifically sent for the Houthis to use against Arab coalition forces or Yemeni civilians.

Iran is providing weapons and ammunition to the Houthi militias

Iran arming Houthis

Arab coalition officials also unveiled Iran is arming the Houthi militias. Weaponry placed at display before reporters have been confiscated on the battlefront, they say.

The weaponry shown in Abu Dhabi and later in a UAE military facility include drones, sniper rifles, IEDs made in the shape of stones and even a drone boat packed with explosives.

Iran regime is arming Houthi militants

 

Drug smuggling

In addition to sending arms and ammunition to Yemen, Sky News reported Iran’s Intelligence Ministry (MOIS) is smuggling narcotics to this country.

“The Houthis are involved in smuggling grass. Iran’s MOIS is smuggling these narcotics through the Arab Sea and Hudaydah port to Al Jof Province,” one Yemeni military official said.

A United Nations report published in August 2017 specifically says the Revolutionary Guards are smuggling weapons and narcotics as a source of income to the Houthis.

Yemeni sources had previously unveiled the Houthis have established a narcotics network in the provinces of Saada, Hajja, Sanaa and Hudaydah involved in illegal activities. These activities are taking place under the supervision of military and security commanders linked to the Houthis.

Drug trade is one source of income to provide for the Houthis’ war expenses. Similar to the Lebanese Hezbollah, the Houthis are involved in the drug business to provide for their costs.

Lord Alton: Iran’s democratic population needs a stronger voice, both at home and abroad

Iran's Supreme Leader Ayatollah Ali Khamenei had ordered the Atomic Energy Organization of Iran (AEOI) must get ready for enrichment up to 190,000SWU from tomorrow to increase uranium enrichment capacity if a nuclear deal with world powers falls apart after the US withdrawal

Credit: 

PAThere has been a tremendous amount of debate over Iran policy recently following President Trump's decision to withdraw the US from the nuclear deal. The debate has been raging about the destructive role of the Islamic Republic in regional crises like in Syria, its ballistic missile programmes, support for terrorism as well as the domestic human rights violations.

The discussion is focused on what level of responsibility the international community should assume in confronting the Tehran regime’s malign and belligerent behaviour both at home and abroad.

The UK and EU offer a timid response to these other threats from Tehran regime primarily due to their continuing disagreements over the fate of the Iran nuclear deal. This is despite the PM Theresa Mayand other European leaders agreeing that these threats are serious and should be addressed in the near future.

For the American part, the US Secretary of State Mike Pompeo laid out the new US strategy on Iranbased on a 12-point list of “basic requirements”, including total removal of Iranian forces and proxies from Syria and end support for terrorist groups in Middle East among other issues.  

The US administration deserves credit for its recent noticeable efforts to position the population of Iran somewhere closer to the centre of its Iran policy and has rightly identified the Iranian public as the main victim of the clerical dictatorship. In this regard, the U.S. has specifically voiced support for the mass popular protests that began at the end of last year and continue in various forms today. 

In May, the US Treasury Department backed these words with actions by imposing a series of sanctions against the Iranian regime, its banking and military officials, airlines, companies and regional proxies for support of terrorism and human rights violations.

With its new strategy, the US now shifts focus on the larger context that has routinely and disgracefully been left out of international dialogue far too often: the voices of the Iranian people.

In fact, the leading coalition of opposition to the clerical regime, the National Council of Resistance of Iran (NCRI), has long maintained its own mechanisms for speaking to the world. Each summer, the NCRI holds a major gathering in Paris that attracts an estimated 100,000 people from Iranian expatriate communities, as well as hundreds of political supporters from across the world, including the UK. 

Thus, the only thing the international community needs to do in order to give the Iranian people their proper place at the heart of Iran policy is tune in on June 30, listen to the message of this rally, and help make it known to the world.

The NCRI’s brave and indomitable President-elect, Mrs Maryam Rajavi, has effectively outlined that future in her 10-point democratic platform for a future Iran - calling for free and fair elections, safeguards on the rights of women and minorities, enshrining a secular constitution, and other issues that will ensure democratic progress.

In the wake of the mass protests that has continued in different forms, Mrs Rajavi also predicted that the year ahead will be a “year full of uprisings” inside Iran, and that these will lead to the people’s final victory over the theocracy. The EU and UK can no longer hide behind the nuclear deal and should join the US in recognising the democratic aspirations of the Iranian people and their quest for freedom and democracy.

Professor Lord Alton of Liverpool, is an independent cross-bench member of the House of Lords and member of the British Committee for Iran Freedom, www.iran-freedom.org. He also writes on https://davidalton.net/

Iran: Ahvaz National Steel employees continue protests

High number of security forces near the scene of National Steel Group employees’ demonstration in Ahvaz, southwest IranReported by PMOI/MEK

Iran, June 12, 2018 -  Workers and employees of the Ahvaz National Steel Group in southwest Iran staged a demonstration on Tuesday morning with a march in the city’s Kianpars Avenue. The participants were seen chanting, “Detained workers must be released.”

As demonstrators continued their march towards the local governor’s office the slogans changed to, “If detained workers are not released we will shut down the railway.”

The authorities had dispatched security forces in high numbers and in some scenes, these units were seen attacking the peaceful demonstrators. At least ten demonstrators have been arrested, pushing the number of National Steel Group employees on Monday and Tuesday to at least 60 individuals.

A group of National Steel Group employees had gathered in the third square of Kianpars on Monday night after dinner. They were viciously attacked by state security forces, anti-riot units and the regime’s plainclothes agents. Reports indicate a number of the workers arrested, transferred to the regime’s detention centers in two vans.

Background

Employees of the Ahvaz National Steel Group blocked the Ahvaz-Tehran rail tracks on Sunday, protesting and demanding their overdue paychecks and answers to their various demands. These protesters were also seen blocking the city’s “Lashkar” bridge near the Halal Theater.

On Saturday, holding their fifth rally outside of the regime’s governor office in Ahvaz, the workers rallied outside the governor’s office demanding answers regarding the limbo circumstances of their jobs.

On June 3^rd over 500 National Steel Group, protesting employees were attacked by state security forces. Many of the protesters were severely beaten with batons and one saw his nose being broken.

On June 2^nd over 300 National Steel Group employees gathered outside the Ahvaz governor’s office seeking answers to their long-stated demands and protesting the poor circumstances of their company being continuously neglected.

On May 29^th these employees were protesting and going on strike, demanding answers to the requests they had raised.

The Iranian regime, ruled by thieves, has no intention to respond to these protesting workers. Furthermore, the country’s treasury is wasted on the Iranian regime’s support for terrorists across the Middle East, and their completely unnecessary nuclear drive and ballistic missile initiatives.

آلترناتیو دموکراتیک و اهمیت گردهمایی بزرگ ایرانیان در پاریس

برگزاری سالیانه یک گردهمایی در ابعاد «کهکشان» آنهم توسط مقاومت ایران و در قلب اروپا خودش به‌تنهایی یک قدرت‌نمایی و عرض اندام سیاسی تمام‌عیار در مقابل حاکمیت آخوندی است. نمایشی با شکوه از مقاومتی مصمم و سازمان‌یافته که هدفش سرنگونی رژیم حاکم بر ایران است.

اما می‌توان برخی از اهداف این گردهمایی و نقش آلترناتیو دموکراتیک در مقابله با رژیم آخوندی را کمی عمیق‌تر و در ابعاد گوناگون بررسی کرد:

1. این گردهمایی نمایشی است پرشکوه از آلترناتیو دموکراتیک شورای ملی مقاومت ایران که در خارج کشور توان سازمان دادن چنین گردهمایی را در ابعاد بیش از یک‌صد هزار شرکت کننده دارد.
2. برپایی تجمعی بزرگ از اپوزیسیون ایران در عرضه یک آلترناتیو دموکراتیک در انظار بین‌المللی در حالی انجام می‌شود که به‌علت اختناق و سرکوب امکان چنین تجمعی در داخل کشور نیست.
3. این تجمع نشانه وزن سیاسی مقاومت در برابر حکومت آخوندی است که به‌رغم تمام زد و بندهای سیاسی و اقتصادی توان جلوگیری از آن را ندارد.
4. گواهی است از پشتوانه بین‌المللی مقاومت در سطوح شخصیتهای سیاسی برجسته بین‌المللی و افکار عمومی آزادیخواه و مترقی.
5. ارائه تصویری روشن از وضعیت آلترناتیو دموکراتیک در رویارویی مقاومت ایران و حاکمیت آخوندی.
6. ارائه دستاوردها و پیشرویهای مقاومت در عرصه‌های مختلف مبارزه با رژیم ولایت فقیه.
7. ظرفی است برای افشاگری و بیان تهدیدات بین‌المللی رژیم حاکم بر ایران و دخالتهای بی‌ثبات کننده‌اش در منطقه.
8. پنجره‌یی برای افشاگری روشنگرانه حول سیاست ضدایرانی مماشات با رژیم آخوندی.
9. اهرمی نیرومند برای بستن راه هر گونه آلترناتیو سازی استعماری یک شبه و سرقت مجدد انقلاب.
10. پاسخی روشن به طرح ارتجاعی و استعماری این‌که این حکومت آلترناتیو ندارد و باید به همین حکومت ساخت.

این گردهمایی همواره کانون جوش و خروش برای هموطنان بوده و از طرف دیگر اصلی‌ترین منبع نگرانی برای آخوندها نیز می‌باشد.

آخوندها به‌دلیل وحشت از دستاوردهای این گردهمایی، همواره از ماهها قبل یک کمپین شیطان‌سازی علیه مقاومت و به‌منظور عدم برگزاری آن طراحی و اجرا می‌کنند. سال گذشته وزیر خارجه روحانی ـ جواد ظریف ـ در فاصله کمی قبل از برگزاری این اجتماع به فرانسه سفر کرد و طی ملاقاتهای فشرده‌یی رسماًً و ملتمسانه درخواست کرد گردهمایی بزرگ ایرانیان برگزار نشود. اما به‌رغم همه اقدامات و تلاشهای مهره‌های ریز و درشت رژیم باز هم در مقابل تلاش سازمان دهندگان و یاران مقاوم ایران شکست خوردند و گردهمایی موفق‌تر از سال قبل برگزار گردید.

آری! رژیم آخوندی با این تشبثات به‌طور ناخواسته آدرس نیروی سرنگون کننده و آلترناتیو بالفعل‌اش را به افکار عمومی جهان معرفی می‌کند.

سالروز دفاع تاریخی دکتر محمد مصدق از حقوق ملت ایران در دادگاه لاهه

۱۹خرداد۱۳۳۱-۹ژوئن۱۹۵۲

به مناسبت ۱۹ خرداد، سالروز شرکت دکتر محمد مصدق در دادگاه لاهه، برای اعاده حقوق ملت ایران در مقابل استعمار.

دکتر مصدق که در خرداد ۱۳۰۲به‌عنوان نماینده مردم تهران وارد مجلس شده ‌بود، در آبان ۱۳۰۴در نطقی سلطنت رضاخان را ارتجاع و استبداد صرف خواند و از آن پس تا سقوط دیکتاتوری رضاخان در شهریور۱۳۲۰همواره در زندان و تبعید گذشته بود. تا این‌که در اسفندماه ۱۳۲۲بنا‌به ‌اصرار مردم به ‌تهران آمد و نماینده اول مردم تهران شد. اولین اقدام، مقابله با سید ضیاء، مهره دست‌نشانده انگلیس بود که می‌خواستند او را به‌عنوان یک عنصر ملی مجدداً وارد صحنه کنند. ولی مجلس چهاردهم که اکثریت نمایندگان‌‌آن ‌را‌ بله‌قربان‌گویان دوره رضا شاه تشکیل می‌دادند، سید ضیاء را به ‌نمایندگی پذیرفت. سید ضیاء از اقدامهای میلسپو، که ریاست کل دارایی ایران را به‌عهده داشت، حمایت می‌کرد و تهدید می‌کرد که در صورت استعفایمیلسپو کمک غرب بابت قانون وام و اجاره به ‌ایران قطع خواهد شد.

 

اخراج میلسپو

از فروردین سال ۱۳۲۳دکتر مصدق نماینده اول تهران که در مجلس ششم از اغراض سیاسی اولین مأموریت میلسپو به ‌ایران پرده برداشته بود، طی نطقی الغاء اختیارات میلسپورا خواستار شد و صریحاً اعلام داشت که ایرانی خانه خود را خودش باید اداره کند. سرانجام در اثر کوششهای مصدق و یارانش مجلس در دیماه ۱۳۲۳اختیارات میلسپو را لغو کرد و میلسپو و دستیارانش در حالی‌که اقتصاد کشور ما ورشکسته‌تر شده ‌بود، کشور را ترک کردند.

 

مذاکره مخفیانه ساعد با استعمار در مورد نفت

یکی از اهداف غرب سهیم شدن در نفت ایران بود. دولت وقت نیز که نخست‌وزیر آن ساعد نام داشت، بدون اطلاع مجلس، مذاکراتی با شرکتهای انگلیسی و غربی برای اعطای امتیاز جدید نفت به ‌آنها، انجام داده بود. در شهریور ۱۳۲۳دولت شوروی نیز هیأتی برای مذاکره راجع به‌ نفت به ‌ایران فرستاد. در این میان حزب توده به ‌پشتیبانی از پیشنهاد شوروی در جلوی مجلس چهاردهم تظاهراتی برپا کرد و فراکسیون حزب توده در مجلس نیز از این پیشنهاد حمایت کرد.

 

طرح مصدق در مورد نفت ایران

وقتی پیشنهادات شوروی و غرب و انگلیس برای گرفتن امتیاز نفت مطرح بود، دکتر مصدق در آذرماه ۱۳۲، طرحی به ‌مجلس برد و استخراج معادن نفت را مستقیماًً توسط دولت ایران ضروری و لازم شمرد‌. مصدق هم‌چنین پیشنهاد کرد که با دولت شوروی وارد مذاکره شده و ایران نفت خود را سلف‌فروشی کند. یعنی با سرمایه‌یی که آن دولت در اختیار ما می‌گذارد، نفت را استخراج کرده و برای مدتی نفت را به ‌دولت شوروی بفروشیم و برای اداره تأسیسات نفتی، مختصصین اداری را از هموطنان خود و متخصصین فنی را از کارشناسان بین‌المللی استخدام کنیم.

 

پایان جنگ دوم جهانی

روز هشتم ماه مه (۱۷اردیبهشت سال ۱۳۲۴)، جنگ جهانی دوم به ‌پایان رسید، ملتهای استعمارزده هم که تا کنون زیر یوغ همین کشورهای پیروز قرار داشتند، دیگر حاضر به ‌قبول استعمار نبودند. فاشیزم هم که نمایندگانش هیتلر و موسولینی بودند، شکست‌ خورده بود. از این رو مردم ستم‌کشیده مستعمرات، همان سلاحهایی را که در طول جنگ علیه فاشیزم به‌کاربرده بودند، به‌سوی اربابان سابق خود برگرداندند. مردم کشور ما نیز می‌خواستند به ‌آزادی واقعی دست یابند. ولی دولت حاکم هنوز دولتی بود که انگلیسیها بر سر کار آورده بودند.

 

شروع مبارزات مصدق برای ملی کردن نفت

رژیم شاه طی سال ۱۳۲۶اقدامها و توطئه‌هایی برای ممنوعیت احزاب و افزایش اختناق و دیکتاتوری انجام داد.

در همین سال دولت، مذاکراتی را با شرکت نفت ایران و انگلیس برای تمدید امتیاز نفت جنوب شروع کرد‌. انتشار این خبر موجی از اعتراض را در مطبوعات و مجلس به‌وجود آورد. رژیم با انواع تقلبات انتخاباتی، مانع از رفتن دکتر مصدق به ‌مجلس شده بود. لذا دکتر مصدق از خارج مجلس به ‌مبارزه آزادیخواهانه و استقلال‌طلبانه خود و هدایت جنبش ضداستماری مردم ایران ادامه می‌داد. در مورد مذاکرات دولت با انگلیس در مورد نفت، یکی از نمایندگان مجلس به‌نام حسین مکی از دکتر مصدق کسب نظر کرد و نظر او را در جلسه مجلس خواند که در آن دکتر مصدق نمایندگان را به ‌مخالفت با قرارداد جدید‌ و دادن رأی مخالف به ‌دولت فراخوانده بود.

به این ترتیب در اوایل بهمن‌ماه طرح الغاء امتیازنامه نفت جنوب در مجلس شورای ملی تنظیم و به ‌امضای ده نفر از نمایندگان رسید.

درچنین شرایطی که مجلس شورای ملی تحت فشار افکار عمومی و آزادیخواهانی به‌ویژه دکتر محمد مصدق، به ‌سوی لغو قرارداد استعماری نفت جنوب می‌رفت، نقشه سوءقصد به ‌محمدرضا پهلوی با توافق سفارت انگلستان در تهران روز ۱۵بهمن ۱۳۲۷به اجرا درآمد. شاه از این ماجرا جان سالم به‌در برد و ضارب به‌طرز مشکوکی بلافاصله به‌قتل رسید. رژیم شاه همان روز در تهران حکومت نظامی اعلام کرد، اجتماعات را ممنوع و تمام روزنامه‌های مخالف را توقیف نمود و به ‌دستگیری نویسندگان جراید آزادیخواه و مخالف دولت پرداخت.

یک روز بعد دکتر اقبال، وزیر بهداری، در مجلس حاضر شد و تصمیم دولت مبنی بر انحلال حزب توده را اعلام نمود.

دولت ساعد در سایه چنین شرایطی، از مجلسیان مرعوب شده رأی اعتماد گرفت. لایحه محدودکردن مطبوعات و مجازات جرایم مطبوعاتی نیز در مجلس به ‌تصویب رسید. در همان روزها نیز هیأت نمایندگی شرکت نفت انگلیس و ایران به‌ریاست گس وارد تهران شد و در اوضاعی که افکار عمومی کمتر متوجه مذاکرات نفت بود، با خاطری آسوده مذاکره با نمایندگان ایران را آغاز کرد.

 

اعطای اختیار انحلال مجلسین به‌شاه

شاه نیز با استفاده از این ماجرا به ‌بزرگترین آرزوی خود که تغییر قانون اساسی و سلب استقلال مجلس شورای ملی، با اعطای اختیار انحلال مجلس به ‌شاه بود، رسید.

 

قرارداد گس گلشاییان

در همان روزها هیأت نمایندگی شرکت نفت انگلیس و ایران به‌ریاست گس وارد تهران شد و در فضای اختناقی که ایجاد شده بود، مذاکره با نمایندگان دولت ایران را آغاز کرد تا قرارداد استعماری نفت جنوب را تمدید کند. نتیجه مذاکرات، قرارداد ننگین موسوم به‌ گس گلشاییان (وزیر د‌ارایی و قت) بود‌. اما با مخالفتهایی که صورت گرفت، این قانون در مجلس به‌تصویب نرسید و دوره مجلس پانزدهم به‌پایان رسید. در انتخابات دوره شانزدهم مجلس پشتیبانی مردم از مصدق منجر به ‌بطلان انتخابات قلابی تهران شد و در انتخابات مجدد دکتر مصدق بار دیگر به‌عنوان نماینده اول تهران به ‌مجلس راه یافت‌. اکنون دیگر معلوم بود که با وجود دکتر مصدق و اقلیت متشکلی از نمایندگان، قرارداد الحاقی گس گلشاییان به‌تصویب نمی‌رسد. از این‌رو رژیم شاه، با اشاره اربابان خود، سپهبد رزم‌آرا را به ‌نخست‌وزیری گماشت تا با اقدامهای مصدق مخالفت کند.

 

ملی شدن صنعت نفت

دکتر مصدق با ورود به‌ مجلس شانزدهم، ملی شدن صنعت نفت در سراسر کشور و احقاق حقوق ملت ایران را هدف اصلی مبارزه ضداستعماری خود قرار داد. ‌او که ریاست کمیسیون نفت در مجلس را نیز داشت، در آذرماه ۱۳۲۹پس از یک رشته مبارزات روشنگرانه و بحثهای مفصل در مجلس، پیشنهاد ملی‌شدن صنعت نفت در سراسر کشور را به‌ کمیسیون نفت ارائه کرد. در همین دوران یاران و همراهان مصدق با تشکیل جبهه ملی به ‌حمایت از اهدافآزادیخواهانه و استقلال‌طلبانه مصدق می‌پرداختند.

 

پیشنهاد ملی شدن صنعت نفت

این پیشنهاد تحت فشارهای ارتجاعی و استعماری مورد قبول کمیسیون نفت واقع نشد‌. مردم در سراسر کشور به‌ حمایت از مصدق و طرح ملی‌شدن نفت پرداختند و با شور و هیجان پی‌درپی دست به ‌برپایی تظاهرات گسترده و عمومی زدند. سپهبد رزم‌آرا که در پست نخست‌وزیری وظیفه مزدوری خود یعنی دفاع از شرکت نفت انگلیس را به‌طرز بسیار رسوایی انجام می‌داد، روزنامه‌های ملی را توقیف کرد و یار و یاور صدیق دکتر مصدق، یعنی دکتر فاطمی را به‌همراه چند تن از روزنامه‌نگاران به ‌زندان انداخت.

رزم‌آرا هم‌چنین محرمانه با شرکت استعماری نفت وارد مذاکره شده بود تا پیشنهاد دیگری برای تأمین منافع استعمار تهیه کند.

 

ملی شدن نفت

مصدق نیز با هوشیاری تمام، شور و استقبال مردم را به ‌سیل خروشانی بدل ساخت و بلافاصله اصل ملی شدن صنعت نفت در سراسر کشور را به ‌تصویب کمیسیون نفت رساند و ماده واحده‌یی را به‌ مجلس برد که بر اساس آن مجلس شورای ملی تصمیم کمیسیون مخصوص نفت را تأیید می‌کند. مجلس شورای ملی در ۲۴اسفندماه به‌اتفاق آرا این ماده را تصویب کرد و مجلس سنا نیز که تحت فشار مصدق و جنبش عظیم مردمی و ترور شدن رزم‌آرا چاره‌یی جز عقب‌نشینی و تسلیم شدن به‌ خواست ملت ایران نداشت، عین ماده مجلس را در تاریخ ۲اسفند ۱۳۲۹تصویب کرد.

به این ترتیب جنبش ملی‌کردن صنعت نفت در سراسر کشور که جنبشی بود اصیل و ملی، به ‌رهبری مصدق کبیر با وجود مجلس و دولتی که اکثریت ‌‌آن ‌را‌ یاران و مزدوران انگلستان تشکیل می‌دادند، نه فقط توانست قرارداد الحاقی ‌گس گلشاییان را رد کند، بلکه به ‌گذراندن قانون ملی‌کردنصنعت نفت در سراسر کشور نیز توفیق یافت‌. تصویب این قانون پیروزی بزرگی برای ملت ایران بود و موج عظیمی از مسرت و خوشحالی و غرور ملی را در میان مردم ایران برانگیخت.

 

نخست وزیری مصدق

روز هفتم اردیبهشت، مجلس شورای ملی به ‌نخست‌وزیریمصدق اظهار تمایل کرد. ابراز تمایل نمایندگان مترقی مجلس نسبت به ‌نخست‌وزیری مصدق طبیعی بود‌. اما هدف مرتجعین و دست‌نشاندگان در مجلس از موافقت با نخست‌وزیری مصدق این بود که گمان می‌کردند مصدق برای آن‌که توسط شاه و عوامل استعمار محدود نشود، این مقام را قبول نخواهد کرد. بنابراین آنها می‌توانند با رد پیشنهاد نخست‌وزیریه‌ توسط خود مصدق، او را از تاثیر بیندازند. در صورت پذیرش نخست‌وزیری توسط مصدق نیز، آنها مطمئن بودند که با کارشکنیهای خود می‌توانند او را وادار به استعفا کنند و آن‌وقت مصدق از نمایندگی مجلس نیز محروم می‌شد.

اما مصدق با هوشیاری تمام پیشنهاد نخست‌وزیری را با قید دو شرط پذیرفت: اول این‌که قانون خلع‌ید از شرکت نفت ایران و انگلیس به ‌تصویب مجلس برسد. دوم این‌که قانونی در مجلس تصویب شود که اگر مصدق از نخست‌وزیری برکنار شد، از نمایندگی مجلس محروم نشود. به این ترتیب مرتجعین و عوامل استعمار که در ابتدا با نخست‌وزیری او موافقت کرده بودند، مات شدند و مصدق توانست قانون خلع‌ید از شرکت نفت انگلیس در ایران را در مجلس به ‌تصویب برساند و با در دست داشتن آن قانون، به‌عنوان نخست‌وزیر ایران اهداف ملی خود در مورد صنعت نفت را عملی کند و سرمایه مردم ایران را که سالها بر اثر خیانت رضا شاه و محمدرضا شاه و عوامل استعمار در ایران، به ‌تاراج می‌رفت، به ‌مردم ایران برگرداند.

 

اخراج کارکنان و کارشناسان نفتی انگلیس از ایران

در شهریورماه ۱۳۳۰دولت انگلیس برای اعمال فشار اقتصادی به ‌ایران از تبدیل ذخایر ارزی ایران در بانکهای لندن جلوگیری کرد و صادرات کالاهای اساسی مورد نیاز ایران را ممنوع ساخت. هم‌چنین شرکت استعماری نفت ایران و انگلیس نیز طی اخطاری که درمطبوعات جهان انعکاس یافت، تهدید کرد که خریداران نفت ایران در دادگاه مورد تعقیب قرار خواهند گرفت. همزمان عوامل استعمار نیز در مجلس به ‌انتقاد و جنجال علیه دکتر مصدق و سیاستش پرداخته و خواهان برکناری او شدند. اما دکتر مصدق قاطعانه در برابر همه این تهدیدها و توطئه‌ها ایستاد و در پاسخ توطئه‌های دولت انگلیس روز ۲مهر ۱۳۳۰دستور اخراج باقیمانده کارکنان و کارشناسان نفتی انگلیس از ایران را صادر کرد. بدین ترتیب با قطع آخرین پیوندهای استعماری ازنفت، برای اولین بار مردم ایران خود مالک ثروت ملی خویش شدند و خود اداره صنعت نفت خود را برعهده گرفتند.

 

شکایت انگلیس به شورای امنیت

در پی این اقدام مصدق، دولت انگلیس به ‌شورای امنیت سازمان ملل شکایت کرد و مدعی شد که اقدامهای دکتر مصدق صلح جهانی! را به‌خطر انداخته است! شورای امنیت نیز از دولت ایران خواست که نماینده خود را به ‌شورای امنیت بفرستد. دکتر مصدق در پانزدهم مهر ۱۳۳۰در رأس هیأتی به ‌نیویورک عزیمت کرد و طی نطقی از حقوق ملت ایران در برابر استعمار دفاع کرد. بر اثر روشنگریهای دکتر مصدق، این شورا اعلام داشت که موضوع شکایت انگلستان تا اظهارنظر دادگاه لاهه در خصوص صلاحیت خود در امر رسیدگی به ‌اختلاف ایران و انگلیس مسکوت خواهد ماند. این پیروزی بزرگی برای مصدق و شکستی برای انگلستان بود.

 

دفاع مصدق در دیوان لاهه

دولت انگلیس هم‌چنان حلقه محاصره اقتصادی را علیه ایران تنگ‌تر ساخته با توقیف کشتی‌های نفتی کشورهایی که از ایران نفت خریده بودند، از فروش نفت ایران جلوگیری ‌کرد. انگلیس هم‌چنین برای دومین بار شکایت‌نامه‌‌یی علیه ملی‌شدن نفت ایران تسلیم دادگاه لاهه کرد. این‌بار نیز مصدق به‌منظور اثبات عدم صلاحیت دیوان لاهه، شخصاً در جلسات آن شرکت کرد و با ایراد نطق مهمی باعث شد که شکایت انگلیس بار دیگر بی‌نتیجه بماند و پیروزی بزرگ دیگری در جهت تثبیت بین‌المللی ملی‌شدن نفت ایران نصیب جنبش ضداستعماری مردم ایران به ‌رهبری مصدق شود.

Iran’s embezzlers in power

Iran, June 11, 2018 - Theft and embezzlement is embedded to such an extent among senior Iranian regime officials that state media refer to this issue every now and then in their ongoing internal disputes, described as “dogfighting” in Iran’s politics.

The most recent remarks in this regard came from Hossein Raghfar, an economist with close ties to the regime.

“Many embezzlers have been in power and the grounds for them fleeing the country can be easily provided,” he said according to the state ILNA news agency.

Theft in billions

One example of silent embezzlement, robbing ordinary Iranians, involved 150 trillion rials from the Teachers Savings Fund. This is equivalent to $3.57 billion from a fund apparently established to support for the country’s teachers.

The main source of this Fund is provided through five percent of the member teachers’ wages and pensions. More than 800,000 teachers across the country are members of this entity.

Jabbar Kuchakinezad, head of the Investigation Committee in the Iranian regime’s parliament, referred to a report read out on the floor shedding light on embezzlement from this fund involved the $3.57 billion.

“It is possible that when the judiciary gets access to this case and begins summoning different people, rest assured the figure involved could be increased,” he said.

Three levers

Those involved in these cases of embezzlement are operatives enjoying access to three different assets: money, information and contacts with people in power.

Those close to powerful political and economic figures enjoy more opportunity to be involved with significant cases of embezzlement.

Famous embezzlers such as Gholam Hossein Karbaschi, Fazel Khodadad, Shahram Jazaeri, Meh Afarid Khosravi, Babak Zanjani and Mohammad Reza Rahimi saw their involvement revealed as a result of the regime’s domestic disputes.

Other such individuals are immediately flown out of the country. One example involves Iran’s Bank Melli chief Mohammad Reza Khavari who fled to Canada after embezzling 30 trillion rials (around $715 million).

Kuchakinezad also mentions another embezzlement suspect fleeing Iran to Germany with around $119 million. (State Tasnim news agency)

Recently an Oil Company director’s embezzlement has also been unveiled after his fleeing to abroad.

According to Assadollah Qarekhani, another member of the Iranian regime’s parliament, an individual involved in embezzling $23.8 million was able to flee the country only three hours after the case had been unveiled. (Parliament news agency)

Judiciary cooperation

In addition to link to people in power enabling embezzlers steal from public property, cooperation from the judiciary also allows these thefts by the ruling regime to continue as we speak.

“The judiciary failing to take adequate action against embezzlers will lead to the further growth of corruption,” according to the Iranian regime’s deputy speaker of parliament.

“In the past few decades, when has the judiciary actually taken adequate action against government officials involved in violations and embezzlement?” he asked. (State ILNA news agency)

As a result, any expectations for the mullahs’ regime to end its embezzling of the people’s property and savings is completely futile.

While senior Iranian regime officials are involved in enormous cases of embezzlement and theft, over 20 million people are living in slums and suffering from poverty and hunger. 30 percent of Iranians are hungry and cannot even provide bread for themselves.

The country’s army of unemployed people, working children and the homeless that have nowhere to go instead of a grave and sleeping in the streets, pose a very dangerous threat for the regime.

This is a keg that may burst at any moment.